​Nadziak jest to broń obuchowa, mająca na krótkim trzonie żeleźce z ostrym dziobem, lekko zagiętym ku dołowi. Po drugiej stronie znajduje się młotek, czasem przybierający kształt głowicy buzdygana. Broń ta była bardzo popularna wśród szlachty, noszono ją często przy sobie, a jej duża skuteczność w bezpośrednim starciu powodowała, że była ona przyczyną wielu zabójstw. Z tego to powodu sejmy podejmowały (w latach 1578, 1601 i 1620) uchwały zakazujące noszenia tej broni przez cywilów. Jedynie wojsko mogło jej używać. Sam jednak fakt, że ustawy te tak często ponawiano, świadczy, że nie były one zbytnio przestrzegane. W wojsku, także w husarii, broń ta była szczególnie przydatna w starciu z przeciwnikiem osłoniętym pancerzem (kolczugą) lub też zbroją płytową.